هان ای شب شوم وحشت انگیز
تا چند زنی به جانم آتش ؟
یا چشم مرا ز جای بركن
 یا پرده ز روی خود فروكش
یا بازگذار تا بمیرم
 كز دیدن روزگار سیرم
 دیری ست كه در زمانه ی دون
 از دیده همیشه اشكبارم
عمری به كدورت و الم رفت
 تا باقی عمر چون سپارم
 نه بخت بد مراست سامان
 و ای شب ،‌نه توراست هیچ پایان
 چندین چه كنی مرا ستیزه
 بس نیست مرا غم زمانه ؟
 دل می بری و قرار از من
 هر لحظه به یك ره و فسانه
 بس بس كه شدی تو فتنه ای سخت
 سرمایه ی درد و دشمن بخت
 این قصه كه می كنی تو با من
 زین خوبتر ایچ قصه ایچ نیست
خوبست ولیك باید از درد
نالان شد و زار زار بگریست
 بشكست دلم ز بی قراری
 كوتاه كن این فسانه ،‌باری
آنجا كه ز شاخ گل فروریخت
 آنجا كه بكوفت باد بر در
 و آنجا كه بریخت آب مواج
 تابید بر او مه منور
 ای تیره شب دراز دانی
 كانجا چه نهفته بد نهانی ؟
بودست دلی ز درد خونین
 بودست رخی ز غم مكدر
 بودست بسی سر پر امید
 یاری كه گرفته یار در بر
 كو آنهمه بانگ و ناله ی زار
 كو ناله ی عاشقان غمخوار ؟
در سایه ی آن درخت ها چیست
 كز دیده ی عالمی نهان است ؟
 عجز بشر است این فجایع
یا آنكه حقیقت جهان است ؟
 در سیر تو طاقتم بفرسود
 زین منظره چیست عاقبت سود ؟
 تو چیستی ای شب غم انگیز
 در جست و جوی چه كاری آخر ؟
بس وقت گذشت و تو همانطور
 استاده به شكل خوف آور
 تاریخچه ی گذشتگانی
 یا رازگشای مردگانی؟
تو آینه دار روزگاری
یا در ره عشق پرده داری ؟
 یا شدمن جان من شدستی ؟
 ای شب بنه این شگفتكاری
 بگذار مرا به حالت خویش
 با جان فسرده و دل ریش
بگذار فرو بگیرد دم خواب
 كز هر طرفی همی وزد باد
 وقتی ست خوش و زمانه خاموش
مرغ سحری كشید فریاد
 شد محو یكان یكان ستاره
 تا چند كنم به تو نظاره ؟
بگذار بخواب اندر آیم
 كز شومی گردش زمانه
 یكدم كمتر به یاد آرم
 و آزاد شوم ز هر فسانه
 بگذار كه چشم ها ببندد
 كمتر به من این جهان بخندد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: